We zijn net vliegers: het lijkt dat we vrij zweven, maar we zitten aan een hardnekkig draadje. En dat draadje houden we zelf vast.
"Ik ben verslaafd." "Jij bent handig."
"Ik ben blogschrijver." "Ben jij docent?"
"Ik ben niet verslaafd. Maar ik ben onhandig."
"Ik ben trouwens écht docent, hè."
We zitten in conversaties onszelf en elkaar te definiëren. Letterlijk betekent "definiëren": begrenzen, vasthechten.
Dit "begrenzen" heeft gevolgen. Van jezelf zeggen "ik ben verslaafd" duwt de deur naar "ik kan elke keer een andere keuze maken" een stukje dicht. Zeggen "ik ben handig" maakt mij minder open voor iemand die zegt: "Wat doe je dat onhandig, joh!" Zo leer ik niet hoe ik het handiger kan aanpakken. Gemiste kans.
Definities van jou en mij proberen betekenissen "vast te pinnen" op jou en mij. Terwijl alles veranderlijk is. Onszelf definiëren creëert een spanning, de draad staat strak. "Vastgepind" betekent niet dat ik de verandering kan tegenhouden. Maar met "ik ben" en "jij bent" maak ik de speelruimte kleiner. Ik maak ons onvrij om mee te bewegen met de mogelijkheden. Juist dát "definiëren" maakt dat we makkelijk kunnen scheuren, knappen, uit ons evenwicht raken.
Wat ben jíj niet? Ik kijk uit naar je reactie.
* In november en december 2011 geef ik werkcolleges Marketing aan propedeusestudenten Interactieve Media van de Hogeschool van Amsterdam.
foto vliegers courtesy Michael Kappel onder CC op flickr
Geen opmerkingen:
Een reactie posten