5 tips voor een werkzoekende

                                                         foto: "Open Water Diver", courtesy Robert_Hornung CC op flickr.com 

Iemand mailt rond: "Ik ben wegbezuinigd bij mijn werkgever." En vraagt om tips. Ja, ook banen zijn veranderlijk. Zó denk je dat je werk en inkomen hebt, zó sta je op de stoep. Wat nu?

Ik mailde deze tips
* bel op 2 dagen met 20 potentiële werkgevers en stel gerichte vragen over de organisatie
* stuur er 10 (die ervoor open staan, maar ook die zeggen dat er geen vacature is) een open sollicitatie
* houd een scorelijst bij, zodat je dit 20-10-proces elke week 1 keer voltooit
* laat iemand je buddy zijn: om de moed erin te houden en je eventuele blinde vlekken en taalfouten eruit

Waarom?
* open vacatures volgen altijd NADAT de bekende kandidaten zijn gescreend (bijv. eerst intern, dan het eigen netwerk en parallel de file met open sollicitaties)
* als het eenmaal een publieke vacature is voor een baan waar veel aanbod is, stromen de brieven binnen - het wordt dan moeilijk om nog aan tafel te komen
* dit betekent: je hebt meer kans met open sollicitaties dan met reageren op een vacature


En tip 5?  
Spreek niemand tegen, hang liever de "cute girl" dan de "smart guy" uit. Solliciteren is een vorm van flirten, you know! Dus als iemand zegt: "5 tips" en jij denkt: "dat zijn er 4", reageer dan niet op die fout. Misschien proberen ze je sociale vaardigheden te testen!


Succes!

Waarom we net vliegers zijn (en hoe onprettig dat is)

We zijn net vliegers: het lijkt dat we vrij zweven, maar we zitten aan een hardnekkig draadje. En dat draadje houden we zelf vast.

"Ik ben verslaafd." "Jij bent handig."
"Ik ben blogschrijver." "Ben jij docent?"
"Ik ben niet verslaafd. Maar ik ben onhandig."
"Ik ben trouwens écht docent, hè."


We zitten in conversaties onszelf en elkaar te definiëren. Letterlijk betekent "definiëren": begrenzen, vasthechten.

Dit "begrenzen" heeft gevolgen. Van jezelf zeggen "ik ben verslaafd" duwt de deur naar "ik kan elke keer een andere keuze maken" een stukje dicht. Zeggen "ik ben handig" maakt mij minder open voor iemand die zegt: "Wat doe je dat onhandig, joh!" Zo leer ik niet hoe ik het handiger kan aanpakken. Gemiste kans.

Definities van jou en mij proberen betekenissen "vast te pinnen" op jou en mij. Terwijl alles veranderlijk is. Onszelf definiëren creëert een spanning, de draad staat strak. "Vastgepind" betekent niet dat ik de verandering kan tegenhouden. Maar met "ik ben" en "jij bent" maak ik de speelruimte kleiner. Ik maak ons onvrij om mee te bewegen met de mogelijkheden. Juist dát "definiëren" maakt dat we makkelijk kunnen scheuren, knappen, uit ons evenwicht raken.

Wat ben jíj niet? Ik kijk uit naar je reactie.

* In november en december 2011 geef ik werkcolleges Marketing aan propedeusestudenten Interactieve Media van de Hogeschool van Amsterdam. 

foto vliegers courtesy Michael Kappel onder CC op flickr