dinsdag 12 november 2013

Hoe het is



Het kraakt in je botten.
Je kraakbeen verteert.
Daar sta je te verkrotten.
Hartelijk gefeliciteerd!


Je vel wordt grof en pukkelig,
en steeds doet er iets pijn.
Het is een tikje sukkelig
om daar nou trots op te zijn.


Ik weet al hoe het is.
Jij wilt het nog niet weten.
Het is allemaal mis.
Misère laat zich niet vergeten.


Je gaat eraan bezwijken.
Je bent gewoon de prooi.
Het is niet te ontwijken,
dat is dan zogenaamd ook “mooi”.


Je dochters zien je lopen,
en zeggen: Kijk, daar gaat ‘ie.
De weg ligt voor je open.
Naar niks eigenlijk. Amor fati.


(voor iemands 50ste verjaardag) 

image c.c. courtesy of westy48 on flickr

zaterdag 8 juni 2013

Turkije nu, Nederland binnen een jaar?



De toekomst? "Straat- en huisverboden, horeca-, winkel-, -stadion en OV-verboden. Met de politie die blind tekent voor wat de particuliere opsporing vaststelt. Niet ècht wat de rechtsstaat belooft." Dat schrijft Folkert Jensma hier in NRC Handelsblad.

Daar gaat je rechtsstaat

De rechtsstaat is een mooi ding, die er vooral voor zorgt dat wij, eenvoudige burgers, rechten hebben. En dat die rechten niet alleen zijn voorbehouden aan de machtigsten, de rijksten, de mensen met vrindjes op invloedrijke plekken enzo. Die rechtsstaat is in de loop der geschiedenis bevochten, maar hij kan ook weer verloren gaan, zo dacht ik. Jensma wijst op een kentering rond 1980. Dat gaf mij te denken: welke kant gaan wij op? Die van straatverboden, of die van gewelddadig straatprotest, zoals op de foto uit Istanbul, juni 2013 (van walt74, onder creative commons license gevonden op flickr).

Economische tegenover burgerlijke rechten

Economische rechten zijn vanaf 1980 zwaarder gaan wegen dan burgerlijke rechten. Die verandering is zonder geweld doorgevoerd, want het leek alsof de burgerlijke rechten voldoende in tact bleven. Weinigen wonden zich op over de veranderingen, de meesten zagen enkel de "winst" ervan. Maar bij de nadruk op economische rechten, zie je altijd weer dat een steeds grotere groep burgers wordt afgekoppeld van die "winst". (Dat geldt zowel in kapitalistische als in socialistische/communistische maatschappijen.)

De verhouding tussen de verschillende rechten (en belangen, en belanghebbers) is natuurlijk nooit constant. In de Nederlandse historie kan men mooi zien hoe van tijd tot tijd burgerlijke rechten zijn bevochten op economische (zoals de vakbondsvrijheid, het algemeen kiesrecht, noem maar op).

Op een gegeven moment, maar dat kan lang duren, komen burgers in het geweer tegen de afbraak van hun burgerlijke rechten. Zoals men momenteel goed kan zien in de protesten in de Arabische wereld en nu Turkije gaat het terugwinnen van de burgerlijke rechten gepaard met veel geweld.

Dit geweld wens je niemand toe, en daarom juist is mij veel gelegen aan het continu beschermen en versterken van burgerlijke rechten. Doet allen mee, zou ik zeggen.

Hoe zie jij dat?

Is dat nu een oproep tegen de onvermijdelijke veranderlijkheid? Ben benieuwd hoe jij deze veranderingen beschouwt. Laat een commentaar achter s.v.p.





dinsdag 29 januari 2013




OP TAFEL

De sleutel die naar het jaartal 2013 wijst.
De pen strak naast de smartphone, klaar voor de feiten.
Een munt van 50 cent als de punt van een uitroepteken.
Alles helder bestemd en op slechts één wijze te duiden. 
Ik moet denken aan efficiency en op tijd de klokken luiden.

Dan zijn er nog de rimpelige appelstroop,
naast twee stukken kaas, twee helften van een groot verleden,
met in hun midden een zakje met cranberries, 
bedrukt met het indierlijke "GANZE BEEREN".
Ambivalente scharrelzaken die het leven kruimelig maken.


foto: Table shadow by kretyen on flickr.com under creative commons license