woensdag 10 augustus 2011

Mijn kleine filosofie van de rijkdom

Ik liep langs enorme villa's van miljonairs die rond Naarden wonen. Ik keek ernaar door het hetwerk rondom hun terreinen, die bewaakt werden door camera's. Toen dacht ik :

De rijke vreest te verliezen wat hij bezit, de miljonair net zo goed als ik. Om dat gevaar te elimineren, vergaart hij nog wat meer bezit, als reserve. Hij heeft de gedachte: dat extra beetje zou ik kunnen verliezen, zonder armer te worden, want het is een extra.

Maar... zodra hij het extra heeft vergaard, gaat deze "reserve" op in zijn gehele bezit. En is geen extra meer. Op dat moment is dezelfde angst daar. De rijke heeft nu zelfs meer te verliezen. Een gevaar dat hij wil elimineren...

Dit cyclische mechanisme geldt voor geld, eten, goederen... Waarschijnlijk komt zo excessieve rijkdom tot stand.

Ik vermoed trouwens dat dit mechanisme ook werkt voor het "nemen" van nog een kind, en nog één...

Zie hier de grote veranderlijkheid van de beleving van hetzelfde of een groter bezit. Ik word goedgemutst van de totale ironie van het geval - namelijk dat rijkdom angst voor verlies oproept, en dat wie armoede aanvaardt, zich bevrijdt van angst.

Laat ik voor zo ver nodig nog vermelden dat ik me geen waardeoordeel aanmatig over die rijkdom, die angsten, of het mechanisme dat ik beschrijf. Ik denk dat onze geest zo werkt, en vond het verrijkend om deze kleine filosofie van de rijkdom - en van de armoede - op te doen toen ik langs die miljoenenvilla's liep. 

De foto komt van de site van een firma die hekwerken levert aan wie rijk (en bang) genoeg is: http://www.gebrhilhorst.nl/pages/productie-sierhekwerken-01.asp

Wat is jouw gedachte hierover? Aanvullende of tegenstrijdige ideeën of ervaringen? Fijn als je reageert! Dan leren we weer wat.