De toekomst? "Straat- en huisverboden, horeca-, winkel-, -stadion en
OV-verboden. Met de politie die blind tekent voor wat de particuliere
opsporing vaststelt. Niet ècht wat de rechtsstaat belooft." Dat schrijft Folkert Jensma hier in NRC Handelsblad.
Daar gaat je rechtsstaat
De rechtsstaat is een mooi ding, die er vooral voor zorgt dat wij, eenvoudige burgers, rechten hebben. En dat die rechten niet alleen zijn voorbehouden aan de machtigsten, de rijksten, de mensen met vrindjes op invloedrijke plekken enzo. Die rechtsstaat is in de loop der geschiedenis bevochten, maar hij kan ook weer verloren gaan, zo dacht ik. Jensma wijst op een kentering rond 1980. Dat gaf mij te denken: welke kant gaan wij op? Die van straatverboden, of die van gewelddadig straatprotest, zoals op de foto uit Istanbul, juni 2013 (van walt74, onder creative commons license gevonden op flickr).
Economische tegenover burgerlijke rechten
Economische rechten zijn vanaf 1980 zwaarder gaan wegen dan burgerlijke
rechten. Die verandering is zonder geweld doorgevoerd, want het leek
alsof de burgerlijke rechten voldoende in tact bleven. Weinigen wonden
zich op over de veranderingen, de meesten zagen enkel de "winst" ervan.
Maar bij de nadruk op economische rechten, zie je altijd weer dat een
steeds grotere groep burgers wordt afgekoppeld van die "winst". (Dat
geldt zowel in kapitalistische als in socialistische/communistische
maatschappijen.)
De verhouding tussen de verschillende rechten (en
belangen, en belanghebbers) is natuurlijk nooit constant. In de
Nederlandse historie kan men mooi zien hoe van tijd tot tijd burgerlijke
rechten zijn bevochten op economische (zoals de vakbondsvrijheid, het
algemeen kiesrecht, noem maar op).
Op een gegeven moment, maar dat kan
lang duren, komen burgers in het geweer tegen de afbraak van hun
burgerlijke rechten. Zoals men momenteel goed kan zien in de protesten in de Arabische wereld en nu Turkije gaat het terugwinnen van de burgerlijke
rechten gepaard met veel geweld.
Dit geweld wens je niemand toe, en
daarom juist is mij veel gelegen aan het continu beschermen en
versterken van burgerlijke rechten. Doet allen mee, zou ik zeggen.
Hoe zie jij dat?
Is dat nu een oproep tegen de onvermijdelijke veranderlijkheid? Ben benieuwd hoe jij deze veranderingen beschouwt. Laat een commentaar achter s.v.p.
dinsdag 29 januari 2013
OP TAFEL
De sleutel die naar het jaartal 2013 wijst.
De pen strak naast de smartphone, klaar voor de feiten.
Een munt van 50 cent als de punt van een uitroepteken.
Alles helder bestemd en op slechts één wijze te duiden.
Ik moet denken aan efficiency en op tijd de klokken luiden.
Dan zijn er nog de rimpelige appelstroop,
naast twee stukken kaas, twee helften van een groot verleden,
met in hun midden een zakje met cranberries,
bedrukt met het indierlijke "GANZE BEEREN".
Ambivalente scharrelzaken die het leven kruimelig maken.
foto: Table shadow by kretyen on flickr.com under creative commons license
Dit vroeg ik me af bij het lezen van een tweet van @RemcoVanBuren: "Yep, dat zouden we toch echt achter ons moeten laten. @workimprovers: weg met six sigma of lean, betoogt @hans_bodde bit.ly/J0LQ8C ". Deze mensen lijken het al met elkaar eens: de management-mantra's van six sigma en lean management zijn te star, houden geen rekening met het veranderlijke, het onvoorspelbare.
Ik herinner me dat ik ooit heel kort in Lean en Six Sigma ben gedoken, en toen dacht: dat is niks voor mij. Ik kon niet goed zeggen waarom, maar ik miste menselijkheid en authenticiteit. Er werd iets opgelegd, in plaats van ruimte gecreëerd. Daar ben ik altijd gevoelig voor geweest. Zodoende heb ik altijd een bepaalde weerzin gehouden tegen veel praktijken uit het bedrijfsleven. Ik vond ze vaak onmenselijk, inauthentiek en daardoor ook onzinnig en immoreel of op zijn minst a-moreel, en dat stond me tegen.
Steeds vaker in de huidige "crisistijden" lees en hoor ik dat mensen zich afzetten tegen de onmenselijke, inauthentieke, onzinnige of immorele kanten van het bedrijfsleven. Dat gaat verder dan de weerstand tegen strakke methoden zoals Six Sigma en Lean Management. Het vertaalt zich naar weerzin tegen fusies om grotere ondernemingen te creëren, tegen derivaten om meer winst te maken, tegen bonussen om mensen te belonen, en tegen marketingacties om flauwekul te verkopen. Die weerzin neemt toe. Ook ondernemers, managers en allerhande goeroes hoor ik tegenwoordig vertellen dat ze menselijk, authentiek, zinvol en moreel bezig willen zijn. Dat klinkt dus goed, maar...
Helaas merk ik ook dat ik vaak sceptisch ben. Als de bank, de meubelzaak en de waterleverancier de menselijke maat prediken, maar ondertussen een onbruikbare website, een onbereikbare klantenservice en een rigide reactie op mijn uitzonderingssituatie vertonen, dan geloof ik het allemaal niet meer. (Die voorbeelden komen uit mijn eenvoudige consumentenleven, maar ik wil nu niet in namen en details verzanden.)
Er is veel mooipraterij, maar moet ik dat serieus nemen? Als ondernemingen vertellen waarom ze niet fuseren, denk ik: ja ja, ze wilden je zeker niet kopen? Als mensen hun bonus teruggeven, denk ik: ja ja, je denkt zeker dat dat beter is voor je imago? En als een marketeer begint over "permission marketing" en andere prachtige idealen, denk ik: ja ja, je zoekt zeker nieuwe trucjes om nutteloze zaken aan de wereld te slijten. Tenminste: soms denk ik zo sceptisch.
Er zijn ook dagen dat ik wel bereid ben te geloven dat de wereld erop vooruitgaat. Vandaag is zo'n dag: het zonnetje schijnt.
Dear German and French real estate brokers: your business model is broken!
Of course business models are just as variable as everything else under the sun.
I was in Germany and in France, looking for a house to live for my family and me. I found that German and French real estate brokers try to - at first - hide the address of the houses they are immediating. The owner and one or more different brokers can have the same house on offer. The one who makes the deal can pick up the commission (or no commission at all, when the buyer knows how to contact the owner by himself).
So, the brokers need proof they were the intermediator of a sale. They typically do this as follows: they advertise the house with very little information, most often no photo's from the street side, and certainly not the address. Ofcourse I would like to lookup the address in google earth, but I can't, unless I give them my name and address, so they will send me more info and later claim they were the one who first gave it to me. If I already knew about the object, I have something like 5 days to claim so.
What a disservice!
Ofcourse this is no practical service for me as a potential buyer, but it is no good service to the seller either. If I must go through all that hassle, I might miss out on an object that looks not so interesting to me - but that would have drawn my interest by it's very location. (You know how the old saying goes: for selling real estate there are only 3 things important: location, location and location. This is not a silly joke, location has at least 3 different aspects,
In the end, the seller get less potential buyers and I find less potentially interesting objects. Prices remain lower, and I must be satisfied with a less attractive house, or a longer period of searching, apart from the hassle.
The internet deconstructs all old business models. It typically de- and re-intermediates. If the French and German brokers want to have a future business, they should understand that information is freeing itself. Already I can fly the earth and find objects in a certain area, just by comparing all data, except the address. Already I can compare photo's to find the place where they were taken.
Already I can google and find the same house on offer by the very owner, but on a different site in cyberspace.
It's more and unnecessary work. The brokers should help the market to speed things up, not to slow things down, if they want a future business. Yes, they should change their business model from "information monopoly" (which they are loosing) to "customer intimacy", or "excellent service".
A solution for buyers, sellers and brokers
Make this deal with a seller: when you, the seller, sell within a certain period from now on, you pay me, the broker, a commission. I will do everything I can, because you and other brokers are not competing with me, nor profiting from my work and investments. If you, the seller, are not satisfied with my work, you can cancel our contract, and do business with another broker or without one.
Now you have no longer a reason to keep the address of the house a secret. To the contrary, you might as well hang a panel on the house, which attracts buyers who are interested in that region where they have their holidays, for instance.
When you change your business model this way, you get all of your commission from the seller - which is right, because it helps the buyers to orient themselves freely. There are more advantages to this model, and I'd think that the one broker who starts it, will gain a lot of business and happy customers. If you know a German or French broker, you might as well let them read my blog. If they'd want to discuss this with me, I'd love to - in German or French: kein Problem, pas de problème.
This very blogpost I had to write in German, French and a couple of other languages, but not in Dutch. The Dutch real estate brokers have already changed their business model years ago. Far from perfect, but they do a good job, they earn a decent living and they can do business without frustrating their customers. That's how I sold my house in Utrecht this year with the help of a Utrecht based real estate agent.
The Dutch band Lucifer singing House For Sale, a goldie that gives you some time to think it all over:
Ken je Kelvin Onyema? Hij is pastor in Utrecht van een "multiculturele kerk" op Kanaleneiland, en lid van de LinkedIngroep Levenslust, die ik een paar maanden geleden oprichtte.
Onyema opent een discussie in deze linkedingroep rondom het thema "levenslust" met deze stelling: "levenslust begint bij het erkennen van wie je bent in de ogen van jouw schepper en het beseffen dat je een doel hebt in dit leven, alles heeft een doel. Met een doel ben je als een vis in het water"
RELIGIEUZE MENSEN
Ik herken hierin de religieuze opvatting ("jouw schepper"). Dan realiseer ik me dat religieuze mensen het grosso modo moeilijker hebben dan ik met de gedachte "Alles is veranderlijk". Ze spreken van een "schepper", en schrijven hem (haar) bedoelingen en opvattingen toe. Als ik dat goed begrijp, vindt die Schepper mijn blog "Alles is veranderlijk" maar niks.
De opvatting van pastor Kelvin Oynema dat "alles een doel heeft" deel ik niet, maar strookt wel met de neiging van onze menselijke geest om alles (wat bestaat; of: alles wat we waarnemen) betekenis te verlenen. "Man is a meaning making machine," wie zei dat ook al weer? (In elk geval vond ik een blogpost die deze opvatting goed onderbouwt.)
ONBEWEEGLIJK
Als je ervan uitgaat dat dingen, mensen, gebeurtenissen een doel hebben, dan is dat doel ergens in de toekomst gelegen. En als je dan gelooft dat er een schepper is, dan heeft die dat doel daar ergens "neergelegd" - dat is het denken van godgelovige mensen, zoals ik het ken.
Zo'n geloof betekent dat je gelooft dat er veel vaststaat, in de periode tussen de schepping en het realiseren van het doel. In elk geval kan dat doel niet zomaar veranderen. En de (veronderstelde) schepper zelf wordt dan ook wel eens genoemd: De Onbeweeglijke Beweger. Als er al een vrije wil bestaat, of het idee van jouw en mijn geest die nu eens dit wil en doet, en dan weer die keuze maakt, dan mag al die veranderlijkheid het uiteindelijke "doel van de schepping" niet in de weg staan.
FANTASEREN In mijn ogen is het wel zo, dat alles een oorzaak heeft, maar dat is iets heel anders. Dat wil niet meer zeggen dan: de ene situatie (of: "toestand") volgt uit de andere. Laat ik dan gelijk bekennen: ik heb geen idee over een "begintoestand": of er zoiets ooit geweest is, en of die dan kenbaar is voor onze geest. En over een eindtoestand heb ik evenmin een vastomlijnd idee. Hooguit zoiets als absolute entropie, uit de thermodynamica. Wel herken ik de neiging van de menselijke geest om te fantaseren over zo'n begin- en eindtoestand.
Op het gevaar af dat de Eindejaarsbezinning van pastor Oynema, en mijn reacties daarop leiden tot verhitte discussies, wilde ik deze gedachte over "alles is veranderlijk", versus "alles ligt vast" met jullie delen. Ben dus weer heel benieuwd naar andermans opvattingen. Als de Schepper ook wil reageren, zou dat helemaal mooi zijn.
TERZIJDE
In de discussie op Levenslust ga ik inhoudelijk in op Oynema's stelling in het kader van levenslust. Maar met jullie op dit blog keek ik naar "veranderlijkheid" versus de gedachte aan een schepper en een doel.
foto: "blue goal in Wedel" van firewarrior onder CC-licentie op flickr Deze foto symboliseert mooi hoe een "doel" door mensen is ontworpen, en vervolgens als iets groots en lichtends buiten (hen) is neergezet.
foto: "Open Water Diver", courtesy Robert_Hornung CC op flickr.com Iemand mailt rond: "Ik ben wegbezuinigd bij mijn werkgever." En vraagt om tips. Ja, ook banen zijn veranderlijk. Zó denk je dat je werk en inkomen hebt, zó sta je op de stoep. Wat nu?
Ik mailde deze tips
* bel op 2 dagen met 20 potentiële werkgevers en stel gerichte vragen over de organisatie
* stuur er 10 (die ervoor open staan, maar ook die zeggen dat er geen vacature is) een open sollicitatie
* houd een scorelijst bij, zodat je dit 20-10-proces elke week 1 keer voltooit
* laat iemand je buddy zijn: om de moed erin te houden en je eventuele blinde vlekken en taalfouten eruit
Waarom?
* open vacatures volgen altijd NADAT de bekende kandidaten zijn gescreend (bijv. eerst intern, dan het eigen netwerk en parallel de file met open sollicitaties)
* als het eenmaal een publieke vacature is voor een baan waar veel aanbod is, stromen de brieven binnen - het wordt dan moeilijk om nog aan tafel te komen
* dit betekent: je hebt meer kans met open sollicitaties dan met reageren op een vacature
En tip 5? Spreek niemand tegen, hang liever de "cute girl" dan de "smart guy" uit. Solliciteren is een vorm van flirten, you know! Dus als iemand zegt: "5 tips" en jij denkt: "dat zijn er 4", reageer dan niet op die fout. Misschien proberen ze je sociale vaardigheden te testen!
